In afwachting

We zijn in afwachting van een reactie van Novotel in Tinqueux om te horen wat zij ons in mei zouden kunnen bieden. Al overleggend blijkt dat rallyrijden vooral een collectief gebeuren is; ontbijten op de hotelkamer is best een optie, maar een diner? En op anderhalve meter over een motorkap gebogen staan en een glas bier of wijn nuttigen?

We hebben inmiddels ook met De Weistaar overlegd, de locatie voor Le Petit Pressé. Die staat voor 10 april op de rol. Ook daar proberen ze met man en macht alternatieven te bieden om een legaal samenzijn mogelijk te maken. Meeneemmaaltijden voor auto of op terras? Mwah. De Weistaar acht het uitgesloten dat we rond Pasen al met honderd man bijeen mogen komen, en dus jagen we nu al een kogel door de kerk. Ongeacht eventuele doorgang van Le Citron Pressé in mei, schuiven we Le Petit Pressé dus door naar zaterdag 7 augustus 2021.  

Soit

Het jaar 2020 heeft ons allerminst gebracht wat we er in 2019 van hadden gehoopt. Soit. 2021 moet ons meer brengen, daar vertrouwen wij in elk geval op. Begin maart gaan we met het hotel in Tinqueux in gesprek hoe we en of we Le Citron Pressé in mei kunnen laten plaatsvinden. Ondertussen wensen wij jullie fijne feestdagen toe en een geluidloze jaarwisseling naar een veel beter 2021!

Vóór 1 september al vol

Merkwaardig, maar waar: we zitten vóór 1 september al vol. Vader Rob en Zoon Rikkert completeren het geheel. En geheel in stijl doen ze dat nu met een Citroën!

Le Citron Pressé 2021

Wij werpen onze blik graag vooruit naar Le Citron Pressé 2021. En dan is het extra fijn dat Paul Nijhuis op een zomerse zondag besluit om ook maar eens mee te doen. Hij chauffeert deze smetteloze dakloze dame en laat zich navigeren door zoon Max. Welkom heren!

Mondkapjes

Geen halve maatregelen, geen anderhalve maatregelen, maar concrete – zij het enigszins adembenemende maatregelen. Honderdvijftig stuks die onderdeel zullen uitmaken van alle toebehoren waarmee wij jullie volgend jaar zullen uitrusten…

We zijn weer thuis

We zijn weer thuis. Nou ja, met uitzondering van Marco Verkuil en Niels Lettinga zijn we natuurlijk nooit echt vertrokken. Het is en blijft allemaal erg jammer. Zaterdagochtend dienden Nadja Cottenie, Annelies Schoonman en vader en zoon Ruut en Wout van Schie zich echter aan bij de centrale hoofdvestiging van Stichting Pressé, om aldaar de honneurs waar te nemen die ze voor de zaterdagavond in gedachten hadden: overhandiging van twintig flesjes Hansjebier voor alle officials. Dank! We bezinnen ons op distributie.

Maar elk nadeel heb ze voordeel: de voortreffelijke Sanne van de hotelschool die in 2019 alles in goede banen wist te leiden – inclusief een opstandige buurtbewoner – had voor ons dit jaar een speciale finale voor ogen: buiten eten op de cour. Wellicht kon er zelfs een plaatsje voor de auto van de winnende equipe worden vrijgemaakt… Enige vereiste: warm, bij voorkeur zwoel weer. Daarvan was gisteravond geen sprake. Tot 2021!

Thea Blankenstein overleden

Herinnering aan Thea Blankenstein

In de formative years van Le Citron Pressé, 1996-2002, lag de finish altijd in Hilvarenbeek. Net uit België, mooie Vrijthof, goede horeca.

Le Citron Pressé had daar een formidabele ambassadeur.

De zaal Elckerlyck? Podium en geluidsinstallatie? Hoe communiceren we met de rekenkamer? 260 Driegangendiners warm uitserveren? Wie doet dat dan? Spreekt de burgemeester? Parkeren we op het gras van de Vrijthof? 200 Citroenen op het dak van mijn XM? Genoeg bier op alle terrassen? Passagecontrole op Laag Spul? Uitzending op de regionale radio? Wil het hotel a.u.b. niet stofzuigen tijdens het ontbijt? Alles kon!

De formidabele regelaar die dat alles, en nog heel veel meer, mogelijk maakte was Thea Blankenstein.

Gedecideerd, maar met veel charme en diplomatie, en een enorm netwerk.

Zelf hoefde ze niet in de schijnwerpers. Une grande dame.

Thea Blankenstein-van Haselen is op 20 april 2020 overleden. Ze is moedig geweest. Ze wist dat het op was.

Namens de honderden deelnemers aan Le Citron Pressé die in Hilvarenbeek aan  de finish waren: dankjewel Thea, het was mooi, rust in vrede.

Michel Verbeek

Geen redden meer aan

Tja, nu is er geen redden meer aan, want door het negatieve reisadvies mogen we niet eens meer naar Frankrijk om de route te verkennen die we een jaar geleden voor de laatste keer hebben verkend. En een diner op anderhalve meter van elkaar is ook niet echt een aanlokkelijke gedachte. Met het hotel zijn we overeengekomen dat we net als Parijs-Roubaix naar het najaar verkassen: woensdag 6 tot en met 9 oktober. We hadden al rekening gehouden met dit scenario en daarom september vrijgehouden, maar dat was voor de hotelschool geen optie. Wel kunnen we nu Le Petit Pressé wat verder uit de vakantieperiode halen en naar zaterdag 28 augustus verplaatsen.

Verre horizon verdwenen

Er bestaan blijkbaar momenten dat zelfs Le Citron Pressé geen vrolijkheid op jullie gezicht kan toveren. Waar wij allemaal al maanden naar uitkijken is definitief aan een verre horizon verdwenen. Le Citron Pressé 2020 gaat niet door. We kunnen ons niet veroorloven om deelnemers, officials en wie dan ook in gevaar te brengen. Nog afgezien van het feit dat enige overheid het ons verbiedt. De situatie met het Coronavirus is ook over twee maanden niet zodanig dat wij door Frankrijk rond gaan rijden.

Met het hotel zijn wij overeengekomen dat onze aanbetaling daar blijft staan tot 2021; we schuiven dus een jaar door en gaan ervan uit dat jullie allemaal je inschrijving handhaven. De Technische Keuring vervalt. Le Petit Pressé 2020 wordt ook afgelast, maar dat inschrijfgeld storten we gewoon terug.

Sorry, dit is geen fijn nieuws. Laten we ons allemaal door deze barre tijd heen worstelen en uitkijken naar 12 tot en met 15 mei 2021.

Kletsnat

let

Frankrijk lag en ligt er kletsnat bij; we hebben zowaar de Maas moeten doorwaden! Maar soms toch ook weer een traject met ouderwetse, kleverige klei. Maak je geen zorgen, dit traject doen we niet. We zijn omgekeerd op zoek naar iets waar asfalt viel waar te nemen…